De wereld kent Charlie Chaplin (1899-1977) vooral als melancholieke clown in de vele films die hij maakte en waarin hij speelde. Minder bekend is dat hij laat in zijn leven ook dichtte. Zoals dit gedicht As I began to love myself, over zelfliefde. Het schijnt dat hij het op zijn zeventigste verjaardag schreef, dus in 1959. Maar zijn boodschap over de schoonheid en kracht van zelfliefde heeft vandaag de dag nog niets aan kracht ingeboet volgens mij… Laat je inspireren

Met 9 tips om je energie te beschermen. Afgelopen weekend was het kermis bij ons in het dorp. Op een klein plein staan dan de botsauto’s, een draaimolen, een bank, een snoepkraam, oliebollenkraam en wat gokdingen. Klein maar fijn. Daarnaast staat er een feesttent en daar wordt vier dagen een feestje gemaakt. Zaterdagavond is onze avond, dan gaan we met onze vriendengroep uit. En op zondagmiddag gaan we met de familie naar het kermisterrein. Vaste prik, zolang ik me herinner. Gezellig. Leuk. Maar voor mij, als hsp’er ook een hele uitdaging! Vroeger kon je me na zo’n weekend wegdragen, dan had ik het helemaal gehad en dan moest de week nog beginnen… Tegenwoordig weet ik hoe ik goed voor mezelf en mijn energie kan zorgen en is zo’n weekend lang niet meer zo slopen als voorheen. Ik neem je graag mee in wat ik geleerd heb.

Ga ik er nu wel of niet over schrijven dat ik op dit moment psychologische coaching heb? Wat zullen mijn volgers over me denken; de coach die zelf hulp nodig heeft… Zullen ze me dan nog wel betrouwbaar vinden? Mijn innerlijke criticus had allerlei argumenten om dit blog niet te schrijven. Maar vanuit mijn hart wil ik mezelf laten zien zoals ik ben. Compleet. Met alle plussen en minnen. Eerlijk. Soms ben ik krachtig, soms heb ik iets te leren. Zoals nu ook, en daar neem ik je in mee. Om als voorbeeld te dienen. Om te laten zien dat het inschakelen van hulp niet getuigd van zwakte, maar juist heel sterk is!

De vakantie is weer voorbij gevlogen. Maar dan! Stap je weer in je oude patroon? Ga je weer verder zoals voorheen? Dat kan, maar sta er eens even bij stil, hoe dat leven nu werkelijk voor je voelde. Voelde het licht of zwaar voor je aan? Een van de redenen dat het zwaar kan voelen is dat we geneigd zijn de lat hoog te leggen. Zo hoog dat iets eigenlijk bij voorbaat al niet haalbaar is. Herken je dat bij jezelf? Is dat iets waar jij ook toe neigt, hoge eisen aan jezelf stellen? Perfectionisme? Dat is eigenlijk een heel algemeen beeld, tegenwoordig. Daarnaast herkennen veel hooggevoelige mensen zich als perfectionist. Zolang het perfect is, lijkt het of je controle hebt op je omgeving en alle prikkels. Maar uiteindelijk leidt perfectionisme vaak tot burn-out. ​

Ik kan het me nog heel goed herinneren, soms had ik het gevoel dat ik helemaal geen controle had over m’n emoties. Dan was er een onschuldige aanleiding, bijvoorbeeld dat de kinderen iets niet opgeruimd hadden, wat dan het vonkje werd waardoor ik ontplofte. Ik reageerde dan schreeuwend en tierend naar hen, compleet onredelijk. En na die woedeaanval was ik dan zo intens verdrietig en moe. De directe oorzaak kon ik me vaak niet eens meer herinneren. Ik schaamde me voor zo’n uitbarsting, voelde me schuldig en een slechte moeder, had spijt. De kinderen gingen steeds meer op hun tenen lopen, zaten ook niet lekker in hun vel en gingen hetzelfde gedrag naar elkaar toe vertonen als ik naar hen toe. Herken je dat? Hoe komt dat nou zo’n uitbarsting en hoe kun je een woedeaanval voorkomen? Dat lees je hieronder.

Buiten zijn, in het bos, in de tuin, bij de vijver, wandelend, zittend op een bankje, tuinieren, alleen, samen…. Ik geniet er altijd met volle teuge van. Daarnaast merk ik dat buiten zijn een ontzettend grote oplader voor me is. Ook wordt ik me steeds meer bewust van alle voordelen die buiten zijn voor mij heeft. Ik kom tot rust. Mijn hoofd wordt stil. Er komen antwoorden. Creatieve ideeën doen zich voor. Tijd lijkt even stil te staan. Ik geniet intens van alle prikkels die ik zie, voel, hoor en soms ruik. Zo ontstonden er twee vragen waarop ik een antwoord zocht. Enerzijds wilde ik graag ontdekken hoe het komt dat de kracht van de natuur zo groot is. Of zit het ‘m vooral in het wandelen? Anderzijds vond ik het ook interessant om de meerwaarde van die krachtige natuur op coaching te ontdekken. In dit blog neem ik je mee in de antwoorden die ik vond.

Onze zoon van 16 heeft het laatste anderhalf jaar echt een probleem met slapen. Zowel met in slapen als met doorslapen. Hij ligt vaak te piekeren en te malen. Echt niet tof deze nachten en bovendien valt de dag daarna vaak ook niet mee, door vermoeidheid. En hij lijkt er door zijn gevoeligheid ook meer last van te hebben. We ontdekten dat dit iets is waar veel gevoelige mensen mee kampen. En dat HSP’ers dus eigenlijk dubbel benadeeld zijn als het om slaap gaat. Interessant om eens uit te pluizen en oplossingen te vinden. Heb jij moeite met slapen? Ik deel de informatie hier graag met jou.

Edelstenen hebben een magische aantrekkingskracht op mij, door hun schoonheid, verschil in vormen en kleuren en hun uitstraling. Dat heb ik pas recent ontdekt. Ik ben namelijk niet opgegroeid met edelstenen. En of ik als kind al gebiologeerd was door stenen dat weet ik eigenlijk niet meer. Ik zie het wel bij mijn jongste dochter, zij verzamelt stenen, ze houdt er ook van ze nog mooier te maken met verf of stift. Deze stenen zijn belangrijk voor haar, ze doen klaarblijkelijk ook iets voor haar. Inmiddels hou ik er ook van om met m’n stenen te spelen, ze bij me te dragen, ze te gebruiken en er zeer zeker mijn voordeel mee te doen op allerlei vlakken. Misschien vindt je edelstenen nog wat vaag. Dat wil ik graag weghalen en daarom vertel ik je er graag meer over.

Zondag 8 mei is het weer moederdag. Een dag waarop moeders in het zonnetje gezet worden. Daar waar zij de rest van het jaar zorgen voor het gezin, voor het huis, alles regelen, er altijd zijn, altijd klaar staan en nog veel meer. Gewoon, daarom. Zonder iets terug te verwachten. Ook al is het gezinsleven druk, ook al vraagt het werk aandacht of wil je toch ook wat tijd voor jezelf. Een moeder is er altijd voor haar kroost. Voor een hoogsensitieve moeder is dit niet altijd makkelijk en zijn er andere uitdagingen en valkuilen, als voor de niet HSP-moeder. Daar wil ik vandaag graag aandacht aan besteden in dit blog.

“De liefde die jij voor jezelf voelt is de liefde die je weer weg kunt geven.” Dit is een zinnetje dat ik eens ooit ergens gelezen heb, dat me echt bijgebleven is. Destijds dacht ik: “Liefde voor mezelf, dat zit wel snor, bij mij”. Maar niets blijkt minder waar. Ik heb allerlei oordelen over mezelf en daar betrap ik mezelf toch behoorlijk vaak op. Ik leg de lat ontzettend hoog voor mezelf (en ook voor anderen). Was ik maar, had ik maar... En uiteindelijk geef ik alle liefde die ik te geven heb vooral weg aan anderen. En dat is zoveel makkelijker, want ik voel al van verre aan wat de ander nodig heeft. Voelen wat ik zelf nodig heb, is een heel ander verhaal….. Misschien heb je er nog nooit zo bij stil gestaan, maar herken je hierin iets van jezelf? Lees dan vooral verder. Mocht je al heel veel van jezelf houden, voel je dan vrij om een ander blog te lezen.

Tijdens de challenge van afgelopen week, kwam uitgebreid aan bod hoe wij met dingen uit ons leven omgaan die pijn doen. De meeste mensen willen ze niet ervaren en stoppen ze weg. Maar wat gebeurd er dan met deze emoties en gevoelens? Ze gaan ergens in je lijf zitten. Ik maak wel eens de vergelijking met een afvoerputje waarin tijd telkens wat in het chiffon achterblijft en aankoekt en uiteindelijk leidt tot een blokkade, een verstopping. Ook in ons lijf ontstaan op die manier blokkades. Soortgelijke ervaringen haken op elkaar aan en worden daarmee steeds groter, met meer impact op je leven en als het maar lang genoeg doorgaat leidt dit tot serieuze energetische-, lichamelijke- en mentale klachten.

Als ik buiten wandel, zie ik elke dag meer kleur in de natuur. Er ontstaat een waar bloemenparadijs. Ook de bedrijvigheid van mensen en dieren neemt toe. De vogels kwetteren er vrolijk op los en bouwen driftig aan hun nestjes. Andere dieren komen uit hun winterslaap. Ook wij mensen poetsen onze huisjes op, we voelen een hernieuwde energie om te creëren. We komen tot leven, voelen het stromen. Dat heeft een positief effect op ons humeur en hoe we ons voelen. De lente is de start van een natuurlijke cyclus. Een nieuw begin! Maar soms is het lastig om in die flow te komen. Soms houd oude energie je tegen. Soms vindt je je balans niet. Soms voel je een interne strijd. Soms is het allemaal te vermoeiend. En dan?