De herfst is al enkele weken geleden begonnen en nu begin je dat ook langzaam maar zeker in de natuur te zien. De temperatuur daalt, de blaadjes verkleuren en vallen van de bomen, je ziet veel spinnenwebben, er is steeds minder daglicht, dieren krijgen een warmere vacht, er wordt volop geoogst en je ziet steeds meer paddenstoelen verschijnen. De natuur maakt zich op voor de winter.

Dat is wat ik laatst in het boek “Loslaten” van Jan Wolter Bijleveld las. Maar oh wat is dat soms lastig. Er zijn mensen die dat heel makkelijk lijken te doen, maar ik niet.... Het woord besluitvaardig staat niet in mijn woordenboek. Wel aarzelen, twijfelen, overwegen, heroverwegen, wikken en wegen. Ik zou ook wel een goede knopendoorhakker willen zijn, denk ik dan met een vleugje jaloezie.

Behoor jij ook tot de groep mensen waar er veel in hun hoofd gebeurd? Veel gedachtes, hele gesprekken, piekeren vinden er plaats. Je hoofd lijkt altijd vol te zitten. Als dat af en toe eens gebeurd is er niets aan de hand. Maar als dat aan de orde van de dag is, is het behoorlijk vervelend. Het kost je veel energie en de onrustig in je hoofd kan weer voor andere klachten zorgen: zoals concentratieproblemen, niet goed kunnen slapen en onzekerheid. Wil jij ook dat onrustige, opgejaagde gevoel verminderen? Lees dan snel verder! Want je ontvangt tips om rust in je hoofd te bereiken.

Afgelopen week was m’n eerste werk week na onze vakantie. Het was een pittige… En omdat ik voor jullie geen perfect plaatje neer wil zetten, vertel ik er graag wat meer over. Wat er gebeurde, wat het met me deed en hoe ik er dan mee omga (of niet).

De vakantie is voorbij. Ga je weer verder zoals voorheen? Dat kan, maar sta er eens even bij stil, hoe dat leven nu werkelijk voor je voelde. Voelde het licht of zwaar voor je aan? Een van de redenen dat het vaak zwaar voelt is dat we geneigd zijn de lat hoog te leggen. Zo hoog dat het eigenlijk bij voorbaat al niet haalbaar is. Herken je dat bij jezelf? Is dat iets waar jij ook toe neigt, hoge eisen aan jezelf stellen? Perfectionisme? Dat is eigenlijk een heel algemeen beeld, tegenwoordig. Wellicht dat social media hieraan bijdraagt, waar iedereen alleen maar rozengeur en maneschijn laat zien.​

Ik ben op reis. Op reis naar zelfliefde. Het is een magische reis. Ik ontdek hoe ver ik van mezelf vandaan geraakt ben en hoe ik naar mezelf kijk. Mezelf afwees. Eerder zocht ik waardering bij anderen. Eigenlijk werkte dat alleen maar averechts: het maakte me meer en meer onzeker en afhankelijk.  Ik ontdek ook dat meer van mezelf gaan houden helemaal geen zweverige shit is, maar de sleutel naar een rijk en gelukkig leven. Vrijheid. Puurheid. Ik heb de eindbestemming nog niet bereikt, voor zover dat al mogelijk is. Maar ik neem je, in deze vakantietijd, graag mee op reis.

EEN GESPREK....

Afgelopen weekend kwam ik tot de ontdekking dat een heel aantal van mijn goede gewoontes verslapt zijn. Terwijl ik eerder het gevoel had dat ik ze zo makkelijk in mijn dagelijkse routine een plaatsje kon geven omdat ik er zoveel meer energie door heb. Wat is dat dan waardoor ineens, onbewust alles anders loopt? Het sluipt er langzaam in en ineens realiseer je jezelf dat er iets verandert is.

'Oude normaal' wordt pittig voor je brein, denken experts. Dat gevoel kreeg ik de laatste weken ook al, sinds het sporten van mijn kinderen weer in volle gang is. Poeh ineens ziet mijn agenda er weer heel anders uit. Vooral de verplichting.... En natuurlijk ben ik blij dat het zo goed gaat, dat het virus 'in control' is en dat we vanaf aanstaande zaterdag weer verder mogen versoepelen. Maar wat vindt mijn en jouw brein daarvan?

Je vraagt je wel eens af “Hoe doen anderen dat toch?” Je hebt het idee dat jij minder kan en dat je vaker moe bent. Je begrijp af en toe niet waar je energie toch blijft? Dan ben je moe, maar je hebt geen idee waardoor? Misschien voelt het dan ook wel heel druk in je hoofd of heb je juist het idee dat er zich watjes in je hoofd bevinden. Je bent dan ook veel prikkelbaarder als gewoonlijk. Moe zijn maakt het lastig om dat wat je moet en wilt doen, ook daadwerkelijk te doen. Je denkt wel eens “ik ben moe.” maar wat doe je met die gedachte?

Met mijn favoriete ademhalingsoefeningen. Aanstaande vrijdag is het eindelijk zo ver. Na negen maanden allerlei mega interessante dingen leren en persoonlijk groeien, doe ik het examen voor de Reiki Therapeuten Opleiding. Ik vindt het best wel een dingetje, zeg maar. Ik merk dat ik er in gedachte veel mee bezig ben, dat mijn ademhaling hoog zit, ik voel spanning in mijn lijf en ook ben ik sneller geïrriteerd. Ook al weet ik rationeel wel dat de stress niet nodig is en heb ik vertrouwen in mijn intuïtie en kunde, het gevoel blijft sudderen. Ben ik een stresskip? Hoe zit het met jou als je een prestatie moet leveren? Doe je binnenkort misschien eindexamen op de middelbare? Stap er meer relaxed in na het lezen van dit blog.

Je hoofd zit vol met warrige ideeën, je bent moe, je kunt amper bedenken wat je zult koken. Je wilt niets meer. Vervalt in doelloos scrollen op internet. Je ervaart stress. Hoe kom je hier nu vanaf? Hoe kom je uit deze vicieuze cirkel? Creatief bezig zijn is een krachtige bezigheid in dit verhaal.