Dat is wat ik laatst in het boek “Loslaten” van Jan Wolter Bijleveld las. Maar oh wat is dat soms lastig. Er zijn mensen die dat heel makkelijk lijken te doen, maar ik niet.... Het woord besluitvaardig staat niet in mijn woordenboek. Wel aarzelen, twijfelen, overwegen, heroverwegen, wikken en wegen. Ik zou ook wel een goede knopendoorhakker willen zijn, denk ik dan met een vleugje jaloezie.
Ik voel me ook geregeld opgejaagd door m'n omgeving: "Ben je er al uit?" Moet ik me verantwoorden? Heb ik hun goedkeuring nodig? Maar dat is natuurlijk helemaal niet het geval. De enige tegenover wie ik me moet verantwoorden, is mezelf.
Het gaat er om dat ik een keuze maak waar ik zelf achter sta! Het is mijn leven! Dan hoeven andere mensen dat helemaal niet te snappen.
Als ik die druk voel probeer ik me wel af te vragen waarom en van wie ik moet kiezen. Misschien is de tijd nog wel helemaal niet rijp.
Keuzes kun je natuurlijk niet eindeloos uitstellen. Maar niet kiezen is soms ook een keuze. En ja, dan kan het zo zijn dat ik mezelf te kort doe.
Vaak is er te veel haast en druk om keuzes te maken. In de overvloed aan mogelijkheden is er ook een overvloed aan keuzes die te maken zijn. Maar de tijd om tot die keuze te komen... Waar haal ik die vandaan? Vindt jij die? Neem jij die? Ik gun mezelf die tijd vaak niet.
Al die mogelijkheden in een wereld waar alles mag en alles kan levert me dan ook nog eens keuzestress op. ALS ik dan kies, mis ik misschien wel iets... Want ja kiezen voor het een betekent vaak het ander (los)laten en zijn er gemiste kansen. Want ja hoe meer je kan kiezen, hoe meer je moet laten schieten. En dan moet je dus de consequenties accepteren.
Maar mijn grootste rem is dan toch meestal de angst om een verkeerde keuze te maken. Want na de keuze volgt altijd de onzekerheid van "Hoe gaat het uitpakken?" Want op dat moment overzie ik de gevolgen nog niet. Ik zie om me heen dat dat vaak speelt. Te spannend zelfs. Voor sommigen is zelfs vasthouden aan de zekerheid van ellende te verkiezen boven de onzekerheid van iets nieuws. Heftig hoe dat werkt!
En dan lees ik: van een 'verkeerde' keuze kun je veel leren. En dat de angst voor een verkeerde keuze pas echt leidt tot verkeerde keuzes. Elke keuze kan je en stap verder brengen, zolang je je ogen maar open houdt.
De tip die daarop volgt:
'Evalueer je keuze en probeer te voorkomen dat je je 2x stoot aan dezelfde steen.'
Maar als ik er over na denk is een keuze zelden definitief. Vaak is het gewoon het begin van een klein stukje van je leven. Er volgt altijd weer een nieuwe keuze. Als je veel oefent, dus veel knopen doorhakt dan wordt het waarschijnlijk ook steeds makkelijker.
De perfecte keuze bestaat niet. Ik kan wel steeds vaker denken dat ik op dit moment een keuze maak met datgene wat nu bekend is. Als ik op een later moment andere, nieuwe informatie heb, kijk ik er misschien anders op terug en zou ik een andere keuze maken. Naar eer en geweten gekozen….. en de consequenties voor lief nemen.
En soms mag je het gewoon laten. Dan is de tijd er niet rijp voor. En dan weet je het opeens. Neem er de tijd voor. Soms moeten dingen gewoon zo zijn. Opeens is het duidelijk. Helemaal logisch en vanzelfsprekend.
Er wordt ook steeds vaker gezegd kiezen kun je het beste met je gevoel doen. Ik ben het daar niet helemaal mee eens. Volgens mij zegt je hart- of je buikgevoel, je onbewuste of je intuïtie heel veel, maar is het ook goed om je hoofd zich ermee te laten bemoeien. Daar zit ook waardevolle informatie opgeslagen die je tot een juiste keuze brengt. Als er iets te kiezen valt, zoek dan even de stilte op, het nietsdoen, de verveling. Dan kom je het dichts bij wat je zelf wilt. Geen impulsen. Dat vertrouwen op je innerlijk kompas moet je ook ontwikkelen.
Kiezen blijft dus vallen en opstaan en vertrouwen krijgen. Jouw keuzes blijven jouw keuzes. Leef jouw leven!
Hoe is kiezen voor jou?
Energieke groet
Nicole
Reactie plaatsen
Reacties